Een nieuw begin

Hola!

In mijn vorige post had ik al aangegeven dat ik een chaotische periode achter de rug heb. Op dit moment heb ik het rustig, maar oh wat had ik zoveel hoofdpijn en wat had ik veel gehuild. Ik heb het dan ook over school en mijn rijbewijs (had ik ook btw over gepost één jaar geleden).

Scriptie:

Op school had ik al één jaar vertraging opgelopen
omdat het maar niet ging met mijn scriptie. Mijn schrijven is bagger en dus kreeg ik mijn scriptie elke keer terug. Op een gegeven moment was mijn onderzoek niet ''HBO waardig'' en moest ik helemaal opnieuw beginnen. Ook wilde mijn afstudeerbegeleider niet meer samen met mij werken aangezien ik brutaal was en wij elkaar op elk moment in de haren konden vliegen (ben helemaal niet brutaal, werd juist gek dat ik steeds dingen moest aanpassen en het steeds maar niet goed was). Maar oke, ik kreeg dus een nieuwe afstudeerbegeleider en toen ik eindelijk op dreef was, kreeg ik niks van mijn afstudeerbegeleider
en 2e beoordelaar te horen. Wat bleek? Ze waren mijn beoordelaars niet meer en mijn stuk was nog geen eens nagekeken.  En dat waren ze vergeten door te communiceren. '"F'' my life! Maarja uiteindelijk heeft de school alles kunnen regelen en kreeg ik net een voldoende en mocht ik mijn scriptie verdedigen. Helaas kreeg ik daarvoor een onvoldoende en mocht ik het pas aan het eind van de zomervakantie herkansen en toen...had ik heb eindelijk gehaald!!! Ik bedankte de Heer ook meteen. Mijn jaar kon echt niet meer stuk!

Rijbewijs:
2,5 jaar ben ik bezig geweest om mijn rijbewijs te halen. Mijn lieve mama betaalde de rijlessen voor mij. Nadat ik 2x gezakt was, kon mijn mama mij helaas niet meer helpen en moest ik alles zelf betalen. Vraag mij niet hoe veel lessen ik in die jaren heb gehad, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat het meer dan 100 was. Ik hoorde van vriendinnen en kennissen om mij heen dat zij hun rijbewijs hadden gehaald. Sommige na 1x zelfs! Ik begon me onzeker te voelen en wilde op een gegeven moment stoppen. Vooral omdat ik de stress door school ook had. Dankzij mijn moeder en vriend ben ik doorgegaan. Ook natuurlijk de €500 die ik als vervroegd afstudeercadeau van mijn vader kreeg. Ik ga niet zeggen na hoe veel keer ik mijn rijbewijs heb gehaald want ik schaam me ervoor, maar ik kan je zeggen dat dit meisje eindelijk de weg op mag! En dat kreeg ik ook nog te horen precies in de week dat ik afgestudeerd was. Jeeej me!

Nu ben ik net terug gekomen van een leuk gesprek. Namelijk een gesprek met mijn nieuwe werkgever. In september heb ik gesolliciteerd voor de functie ''voorschoolleidster'' en mocht ik op gesprek komen. Één dag erna werd ik gebeld met het nieuws dat ik aangenomen was. Heb mijn contract al getekend en heb net dus kennis gemaakt met mijn nieuwe collega en heb alle informatie gekregen voordat ik maandag begin.

Voel me op dit moment zo gezegend. Door al het stress die ik had kon ik eigenlijk niet meer ''leven''. Ik zag alles zo somber in en had het gevoel dat ik niks kon en niet goed genoeg was. Ik wilde niet zo denken maar door de afwijzingen en het falen kon ik niets anders. Op dit moment denk ik terug aan die tijd en kan ik zeggen dat ik er veel van heb geleerd. Ik ben er sterker van geworden.

Het klopt wat men zegt; '' Na regen, komt zonneschijn''. In dit geval helaas alleen figuurlijk aangezien het bewolkt is. Ik heb geluk dat ik mensen ook om me heen heb die mij steunen wanneer het even niet goed gaat. Ik weet wat ik deze jaren heb meegemaakt, niks is vergeleken met wat andere meemaken. Maar alsnog. Ik had het moeilijk en ben er doorheen gekomen. Als ik het kan, kan iedereen het. Helaas heeft niet iedereen mensen om zich heen. Ik ben gelovig dus ik geloof sowieso dat je nooit alleen bent. In die periode heb ik ook echt veel gebeden (nog steeds) en alles geuit aan Jezus en God. Dat gaf mij ook het gevoel dat alles goed zou komen. Nou, die periode is achter de rug. Ben benieuwd wat voor nieuwe uitdagingen God voor mij in petto heeft. KOM MAAR OP!